People Around Me
People come and go ..
Dati pag-iniiwan o naiiwan na ako, UMIIYAK AKO. Masakit eh. Yung talikuran ka ng mga taong akala mo ay laging nasa tabi mo sa mga oras na masaya, malungkot, natatakot, nagdiriwang, nagtatampo, naglalambing, at kung anu-ano pa pero iiwan ka rin naman pala. Ilang beses na ba akong iniwan? Marami na kaya hindi na bago sa akin to.
People come and go. You must learn to accept that not everyone will stay forever in your life. You must learn to be strong enough para pag-iniwan ka eh nakakatayo ka pa rin. However, value and appreciate those who stays and never left. Love those who truly cares and never surrender on you despite of your unwanted attitudes. Nobody's Perfect! kaya nga may concept ng "death" eh kasi hindi lahat ng nasa mundong ibabaw ay magsstay forever. Sabi nga, "The only permanent in this world is CHANGE."
INDEPENDENT ako. Yan yung lagi kong sinasabi. It doesn't mean na nagrebelde ako sa magulang ko kaya natuto akong mag-isa, it's just that naging independent ako in such a way na hindi na ako gaya ng dati na 'umaasa' sa iba or hindi kayang mag-isa. Mahirap maging independent, Oo kasi wala kang permanenteng mga kaibigan o group of friends ... FLOWTERS kumbaga. Yan ang term na bagay sa akin. Nakikibagay lang ako sa mga taong nasa paligid ko pero hindi ako INTROVERT ha? may social life din naman ako, nag-eenjoy sa buhay gaya ng panunuod ng sine, pamamasyal, pagkain sa iba't-ibang kainan maparestaurants, food chains o kahit karinderya, canteen o sa tabi-tabi pa yan. Mahilig din maki-jam gaya ng Music Jam ( Videoke or pagtugtog ng musical instruments), pagsama sa mga events gaya ng Marathons, FunRuns,Volleyball Game and any other events at nakararanas din naman akong makipagDATE. Hello ? Hindi naman kasi ako pangit for your info guys :)) (Haha. Yabang eh nu ?XD)
Pero sa lahat ng mga nabanggit kong ginagawa ko, the deal is wala akong permanenteng kasama. Kumbaga, kung sinu-sino lang.
Dati iniisip ko, ayaw ba ng mga tao sa akin? Hindi naman ako pangit para layuan nila. Naiintimidate ba sila? Kasi feeling nila eh mahirap akong pakisamahan? O sadyang masama lang ang ugali ko?
Pero later on .. narealize ko minsan wala naman talaga sa akin yung problema. I don't have an attitude problem, they have a problem with my attitude. Panu? Let me sight some things.
Siguro feelng nila KJ ako at madaling magalit pag may trip silang ginawa kasi matured na ako mag-isip. Siguro natatakot silang maging burara or madumi or mabaho kasi used to be organized and careful with my things and used to be looking neat and smelling at my best lagi. Siguro takot silang masabihang lusyang o katulong ko whenever they are wth me kasi I used to look presentable lagi. Siguro ayaw nila ng sinesermunan sila or naririndi sila makarinig ng mga words of wisdom and gospels kasi I used to be religious and palabasa kaya lahat ng natututunan ko eh isinishare ko lagi. And siguro they always left me behind kasi alam nilang kaya ko ang sarili ko kahit wala sila!
Being myself is hard. Knowing na kaht pala yung mga positive behaviours and habits ko eh may 'other way around' na tinatawag sa kanilang perception. Pero of all this things, I learned not to care. I learned to stand myself and regain my confidence. I learned to listen only to criticisms I know is intended to make me a better person. I stayed positive of things despite of the judgements I can get like "ang plastik niya!" kasi daw ang bad na ng nangyari saakin pero parang wala lang. TRUST IN GOD. Yun ang meron ako na hindi nila alam kaya nagagawa ko paring tumayo matapos madapa, ngumiti matapos umiyak, at magpatuloy matapos mainterrupt. And most especially, I learned NOT "To Please Everyone." I learned to accept na hindi lahat ng tao ay magugustuhan ako. Hindi lahat ng tao ay maiintindihan ang mga ginagawa ko at hindi lahat ng tao kayang suklian ang pagmamahal, tiwala, pagmamalasakit, at pagkakaibigan na ibinibigay ko.
masakit maiwan pero mas masakit pala yung halos makalimutan mo na yung sarili mo para lang magustuhan ka nila. No man is an island. Hindi ka naman talaga mag-iisa kapag feeling mo eh tinalikuran kana ng mundo eh. Andyan ang pamilya mo, mga kamag-anak at minamahal ka ng totoo, at mga tinatawag na "FEW but REAL TRUE FRIENDS" na hinihintay ka lang lumapit sa kanila at sabihing .. "Hayaan mo na sila.Andito naman ako.Kami." at mga katagang "Maaayos din ang lahat!". At higit sa lahat.. may isang tunay na Diyos na naghihintay lagi sa mga panahon ng iyong buhay na tumawag ka sa kanya. With GOD, may FOREVER> Yung FOREVER LOVE na binibigay niya is UNCONDITIONAL. Handa siyang magpatawad magbalik-loob ka lang sa kanya. Siya yung araw-araw ay sabik na sabik na makausap ka through your prayers at gustong makasama ka sa lahat ng sandali ng iyong buhay through his Holy Spirit.
Dati pag-iniiwan o naiiwan na ako, UMIIYAK AKO. Masakit eh. Yung talikuran ka ng mga taong akala mo ay laging nasa tabi mo sa mga oras na masaya, malungkot, natatakot, nagdiriwang, nagtatampo, naglalambing, at kung anu-ano pa pero iiwan ka rin naman pala. Ilang beses na ba akong iniwan? Marami na kaya hindi na bago sa akin to.
People come and go. You must learn to accept that not everyone will stay forever in your life. You must learn to be strong enough para pag-iniwan ka eh nakakatayo ka pa rin. However, value and appreciate those who stays and never left. Love those who truly cares and never surrender on you despite of your unwanted attitudes. Nobody's Perfect! kaya nga may concept ng "death" eh kasi hindi lahat ng nasa mundong ibabaw ay magsstay forever. Sabi nga, "The only permanent in this world is CHANGE."
INDEPENDENT ako. Yan yung lagi kong sinasabi. It doesn't mean na nagrebelde ako sa magulang ko kaya natuto akong mag-isa, it's just that naging independent ako in such a way na hindi na ako gaya ng dati na 'umaasa' sa iba or hindi kayang mag-isa. Mahirap maging independent, Oo kasi wala kang permanenteng mga kaibigan o group of friends ... FLOWTERS kumbaga. Yan ang term na bagay sa akin. Nakikibagay lang ako sa mga taong nasa paligid ko pero hindi ako INTROVERT ha? may social life din naman ako, nag-eenjoy sa buhay gaya ng panunuod ng sine, pamamasyal, pagkain sa iba't-ibang kainan maparestaurants, food chains o kahit karinderya, canteen o sa tabi-tabi pa yan. Mahilig din maki-jam gaya ng Music Jam ( Videoke or pagtugtog ng musical instruments), pagsama sa mga events gaya ng Marathons, FunRuns,Volleyball Game and any other events at nakararanas din naman akong makipagDATE. Hello ? Hindi naman kasi ako pangit for your info guys :)) (Haha. Yabang eh nu ?XD)
Pero sa lahat ng mga nabanggit kong ginagawa ko, the deal is wala akong permanenteng kasama. Kumbaga, kung sinu-sino lang.
Dati iniisip ko, ayaw ba ng mga tao sa akin? Hindi naman ako pangit para layuan nila. Naiintimidate ba sila? Kasi feeling nila eh mahirap akong pakisamahan? O sadyang masama lang ang ugali ko?
Pero later on .. narealize ko minsan wala naman talaga sa akin yung problema. I don't have an attitude problem, they have a problem with my attitude. Panu? Let me sight some things.
Siguro feelng nila KJ ako at madaling magalit pag may trip silang ginawa kasi matured na ako mag-isip. Siguro natatakot silang maging burara or madumi or mabaho kasi used to be organized and careful with my things and used to be looking neat and smelling at my best lagi. Siguro takot silang masabihang lusyang o katulong ko whenever they are wth me kasi I used to look presentable lagi. Siguro ayaw nila ng sinesermunan sila or naririndi sila makarinig ng mga words of wisdom and gospels kasi I used to be religious and palabasa kaya lahat ng natututunan ko eh isinishare ko lagi. And siguro they always left me behind kasi alam nilang kaya ko ang sarili ko kahit wala sila!
Being myself is hard. Knowing na kaht pala yung mga positive behaviours and habits ko eh may 'other way around' na tinatawag sa kanilang perception. Pero of all this things, I learned not to care. I learned to stand myself and regain my confidence. I learned to listen only to criticisms I know is intended to make me a better person. I stayed positive of things despite of the judgements I can get like "ang plastik niya!" kasi daw ang bad na ng nangyari saakin pero parang wala lang. TRUST IN GOD. Yun ang meron ako na hindi nila alam kaya nagagawa ko paring tumayo matapos madapa, ngumiti matapos umiyak, at magpatuloy matapos mainterrupt. And most especially, I learned NOT "To Please Everyone." I learned to accept na hindi lahat ng tao ay magugustuhan ako. Hindi lahat ng tao ay maiintindihan ang mga ginagawa ko at hindi lahat ng tao kayang suklian ang pagmamahal, tiwala, pagmamalasakit, at pagkakaibigan na ibinibigay ko.
masakit maiwan pero mas masakit pala yung halos makalimutan mo na yung sarili mo para lang magustuhan ka nila. No man is an island. Hindi ka naman talaga mag-iisa kapag feeling mo eh tinalikuran kana ng mundo eh. Andyan ang pamilya mo, mga kamag-anak at minamahal ka ng totoo, at mga tinatawag na "FEW but REAL TRUE FRIENDS" na hinihintay ka lang lumapit sa kanila at sabihing .. "Hayaan mo na sila.Andito naman ako.Kami." at mga katagang "Maaayos din ang lahat!". At higit sa lahat.. may isang tunay na Diyos na naghihintay lagi sa mga panahon ng iyong buhay na tumawag ka sa kanya. With GOD, may FOREVER> Yung FOREVER LOVE na binibigay niya is UNCONDITIONAL. Handa siyang magpatawad magbalik-loob ka lang sa kanya. Siya yung araw-araw ay sabik na sabik na makausap ka through your prayers at gustong makasama ka sa lahat ng sandali ng iyong buhay through his Holy Spirit.
Comments
Post a Comment