The Sign

For years, I have pushed the idea at the back of my mind simply because I am ALWAYS considering someone in making my life decisions.But what if all this time, I do not matter in his life? What if ako lang yung laging willing to adjust and magtiis sa sitwasyon?

WHY AM I DISAPPOINTED?

Dumating nnaman ba ako sa puntong ginawa kong mundo yung dapat ay tao lang? Pero hindi e. Feeling ko naman nadala na ako.Feeling ko naman may buhay ako outside the relationship. I am just this disappointed kasi hindi ako pinigilan. Hindi ko alam kung pareho lang ba kaming takot kasi iniiwasan namin yung topic ng 'kasal'. We always thought about having kids but not marriage. Pero okay nadin siguro yun. Para di ako mg expect at umasa diba? With all the pressures that is around right now, my mother wanting to have grandkids and my neighbourhood and acquaintances asking if when will I get married? Atleast I get to know tonight that THERE IS NO PLAN.

Can I move on now? Haha.

Siguro yun yung best to do. Na unahin ko naman ngayon yung gusto ko. Na unahin ko yung sarili kong pangarap. I always keep myself available kasi ang hirap nung sitwasyon. Laging may kailangan mag adjust. Laging kailangan may umunawa para magtagal. Pero paggantong ramdam mong wala ka naman tlga sa mga plano niya, siguro tama nadin na gawin mo nalang magpapasaya sayo. If it is being unavailable, then it is. if it is distance over distance, then I'll brave myself enough to take the courage of distancing myself.

This is the sign. I'll fly.

Canada, you are long overdue. 4years to be exact. Isa lang naman kinakatakot ko e. Baka mahalin kita ng todo hindi ko na maisipan pang bumalik.

Anuman ang plano mo Ama sa akin, bahala kana po. Panalangin ko lang na panatagin mo napo ang puso ko. Patatagin mo pa ako lalo para makamit ko pa mga pangarap ko para sa pamilya ko at sa sarili ko.

Baka nga tama si Jake. Baka sa Canada na yung pangarap kong Law School. 😁🙏😇🇮🇹