PANGARAP
Nasa punto ako ngayon ng buhay ko na hindi ko na alam ang gagawin.. I am lost again in my train of thoughts. I am actually reading .. pero lumilipad ang utak ko. Siguro kasi naHIT nnaman yung soft spot ko.. yung pamilya ko. Nasaktan nnaman ako ng sarili kong pamilya. 💔 Hindi ko rin alam e kung bakit sa dinami dami ng pananakit nila hindi parin ako namamanhid. Ilang araw ko nnaman kaya to didibdibin? Hanggang kelan ko kelangan patunayan ang sarili ko? Hanggang kelan nila ako ippressure na ibigay ang mga bagay na hindi ko kaya ibigay? Pagod na ako. Kinakaya ko lang. Kasi sa isip ko "Malapit naman na matapos. Konti nalang. Konti nalang .. ako naman." Pero hindi e. Parang di nauubos. Parang laging may kulang. Parang gusto ko nalang maglaho. Sobrang pressured ko. Di ko alam kung bakit di nila nakikita yun. Napapagod din naman ako. Pero wala akong choice e. May pangarap ako para sa sarili ko. Pangarap ko ring maibangon ang sarili ko. Gusto ko rin makatravel. Gusto ko rin magkaroo...